Dag 15

Jambo,

Het is zaterdag en om 04.45u is het tijd om op te staan. Mijn eerste dag van mijn vrije week in Kenya. Tijd om op safari te gaan, maar eerst de koelbox vullen, thee zetten en boterhammetje maken, even met doggie Ginger knuffelen en me aankleden. Mary staat ook even op om me uit het zwaar beveiligde fort te laten. En om precies 05.45u, afgesproken tijd, staat David, de taxichauffeur en begeleider voor vandaag voor de deur. Ik neem afscheid van Mary en stap in. Het is nog donker buiten en heerlijk rustig op straat. Wat een genot, ongekend hier.

Om kwart over 6 komen we aan bij Nairobi National Park en loop ik met David naar het kantoor om de entree te betalen . Ik heb David ook maar al meteen betaald voor het vervoer voor vandaag en zijn begeleiding. Op dit tijdstip en omdat het laagseizoen is, is gelukkig alles snel geregeld en kunnen we het park in. De zon begin net op te komen en het is nog heiig. Ik verheug me. Een hele dag met een privé chauffeur op gamedrive: wild spotten.

Dit park heb ik tijdens de reis vorig jaar niet aangedaan, dus helemaal leuk om onbekend terrein te verkennen. Als we net het park in rijden begint de lucht oranje te kleuren van de opkomende zon met in de verte de skyline van Nairobi. Een lust voor het oog. Het gras is vrij hoog, wat het lastig maakt om wild te spotten. Maar David stelt me gerust en zegt dat het landschap heel snel zal veranderen in uitgestrekte velden met lager gras. En inderdaad: in de verte onder ons gelegen zie ik de uitgestrekte velden met hier en daar een accaciaboom. We zien een secretarisvogel, een koribuster, gieren en nog diverse (roof)volgels waarvan ik de naam niet weet.


We zien een serval de weg over steken, veel verschilllende (roof)vogels, vervet monkeys als we richting de ‘plains’ rijden. En ik tuur met mijn ogen om vooral geen tekenen van wild over het hoofd te zien. We zien in de verte giraffen afgetekend tegen de skyline, met de opkomende zon op de achtergrond. Wauw, wat leven we toch in een prachtige wereld. We zien struisvogels, hartebeesten, bushbuck, een grote kudde buffalo’s, grant gazelles en impala´s. We rijden langs prachtige, immense palmbomen. We zien zebra´s en dan opeens in de verte 3 of 4 neushoorns. En David stuurt de wagen naar een weg die boven langs het vled loopt waar de neushoorns liggen. En dan opeens is daar een leeuw. Ons tegemoet lopend over de weg. Ik voel opwinding, ik voel ontzag, ik voel blijdschap, ik voel bewondering. The king komt ons tegemoet gelopen. Op zijn ooie dooie. Onverschrokken. De koning van het dierenrijk. En dat straalt ie ook in heel zijn wezen uit. En dat maakt indruk. Grote indruk. Ondertussen keert een safaribusje achter de leeuw om om hem te volgen en dat vind ik jammer. Jammer dat mensen dit doen. Hoewel het op de leeuw geen enkele indruk lijkt te maken. Maar je bent een observeerder in hun wereld en dat moet je respecteren. En deze dieren zijn er niet om acherna gereden te worden. Maar gelukkig staan wij daar en moet het het busje stoppen. En David en ik, wij zitten front row. Ik zit in de auto en kijk hoe hij steeds dichter bij komt en observeer zijn bewegingen, zijn uitstraling. En ik ben diep onder de indruk. En hij komt dichter en dichterbij. En ik besluit toch maar om het raam van mijn auto omhoog te doen, want hij is nog maar een paar meter van mijn kant van de auto verwijderd. En mijn fototoestel klikt en klikt en klikt. En dan is ie bijna bij onze auto en ik zit en kijk. En op minder dan 1 meter loopt ie langs, the king. En als ie gepasseerd is, doe ik mijn raam weer open en maak nog meer foto’s en ik voel me als een klein kind zo blij en zo onder de indruk. En dan op zo’n 10 meter voorbij de auto stopt ie, hij ruikt, hij markeert zijn territorium, opent zijn enorme bek, laat al zijn tanden zien en gromt. En kijkt uit over zijn koninkrijk dat zich voor hem uitstrekt. De safari is nu al geslaagd.
En David en ik rijden verder. En daar liggen op een meter of 50 afstand de 3 of 4 neushoorns. Niet goed te zien, omdat ze dicht bij elkaar liggen. Het lijkt wel of het twee volwassen en twee jonge neushoorns zijn. Op de luipaard na, de big five mogen aanschouwen deze reis. Na een tijdje kijken vervolgen we onze weg richting het meertje. En daar zien we diverse marabou storks, ibissen en een krokodil in het water met alleen de ogen die boven het wateroppervlak uitsteken. En aan de overkant in het gras, hartebeesten, wildebeesten, wrattenzwijn, zebra’s. We zetten de auto neer en kijken. Kijken naar dit mooie spektakel. Drie zebra’s willen drinken, maar hebben de krokodil gespot en deinzen terug. Ze lopen om, weg van de krokodil. En na enige twijfel druven ze het aan om te gaan drinken. Ze lopen tot aan hun buik het water in, omdat ze op die manier het zuiverste water kunnen drinken. Dat wordt door hun lopen in het water omhoog gestuwd. En als een zebra over de dam is bij wijze van spreken, volgt de rest. Dit is blijkbaar hoe het werkt bij zebra’s. En vanaf de hoger gelegen vlakte zien we een stuk of 30 zebra’s , met een paar jonge erbij, achter elkaar richting water komen gelopen. Prachtig om te zien. Na daar nog een tijdje gestaan te hebben om ze te observeren vind ik het langzaamaan tijd om naar een lunchplek te gaan en moet ondertussen ook wel naar het toilet.

Op de lunchplek genieten we van alle lekker dat David en ik hebben meegenomen en we praten over de verschillen tussen onze landen culturen en over een stuk geschiedenis van Kenya. Na een uur is het weer tijd om de gamedrive voort te zetten. En dan is daar nog een leeuw of dezelfde, wie zal het zeggen. Maar we kregen niet veel van hem te zien, want hij ging onder een boom verderop zitten en vervolgens liggen. Slapen in de schaduw op het heetst van de dag. Zou ik ook doen als ik hem was. En even verderop daar waren de neushoorns weer. Maar nu niet alleen die 3 of 4 die we eerder gezien hadden, maar verderop lagen er nog drie. Na drie kwartier kijken en minimale acticviteit, maar weer verder. Een enorme groep impala’s. Een mannetje met een complete harem, diverse giraffen, een oryx, een aantal waterbucks, weer de nodige zebra’s en een stuk of 4 koribusters. Dan rijden we op een erg slechte weg, met heel veel bush, in het territorium van de buffalo’s en Davind besluit om te draaien, want een aanvaring met een buffalo, ook al zit je in een auto wil je toch ten alle tijden voorkomen. Een wrattenzwijnen lopt langs en dan last but not least een eland. Wat een enorm beest.

En dan is het de hoogste tijd om het park te verlaten, want om 17.00u heb ik een afspraak met Barsilinga en Suswa, mijn twee adoptie olifantjes die in Nairobi zitten. We moeten nog een flink stuk rijden tot aan de ingang, dus ik zeg David dat ie haast moet maken gesteld binnen de grenzen van het acceptabele binnen een Natuurpark. Bij de uitgang moet David nog het register tekenen en ik bekijk de bavianen die op de weg zitten. En dan rijden we naar The David Sheldrick Wildlife Trust en kom daar om 16.50u aan.

Om 17.00u kunnen we naar binnen. We zijn in het totaal met een man of 17, allemaal mensen die een olifantje geadopteerd hebben, of willen adopteren. Bij binnenkomst wordt ons verteld over de blinde neushoorn die in de opvang zit en daar ook voor de rest van zijn leven zal blijven, omdat ie in het wild nooit zal kunnen overleven. En over het project van de olifantenopvang zelf. Momenteel zitten er 32 weesolifanten in de opvang in Nairobi. De meesten hebben hun moeder verloren doordat deze is vermoord door stropers. Gestroopt om hun ivoor. En hier, hier worden ze liefdevol opgevangen door hun mensenfamilie en door elkaar. Ze worden met de fles groot gebracht, hebben een verzorger die ’s nachts bij hun in de nachtverblijven slaapt en die overdag met ze mee gaat op de bushwalks. Ze zijn vaak zwaar getraumatiseerd door de gruwelijkheden die ze hebben moeten meemaken .Hun moeder en vaak ook nog andere familieleden voor hun ogen afgeslacht. En ze vinden troost bij de al wat oudere wezen en bij hun verzorgers.

En dan komen de eerste wezen terug van hun bushwalk. Achter elkaar aan rennend, op weg naar de melk. Geweldig om te zien. Suswa zit in de tweede groep die binnenkomt en Barsilinga in de derde. Het zien van deze toch nog kwetsbare olifantjes, met hun nieuwe familie bestaande uit andere wezen en hun verzorgers, maakt dat ze ondanks de omstandigheden een vrolijke indruk maken en hier op hun plek zijn.

Nadat ze melk hebben gekregen en in hun nachtverblijven staan, stopt het informatieve gedeelte en ben ik vrij om rond te lopen en om mijn twee adoptie olifanten in hun nachtverblijven te bezoeken. Ik ga als eerste naar Barsilinga. Degene die ik als eerste geadopteerd heb. Het is een zachtaardig en sociaal bulltje van inmiddels ruim 2 jaar oud. Ik loop naar zijn stal en daar is ie dan etend van zijn verse takken en gras . Ik steek mijn hand uit en zeg zijn naam. En dan komt ie naar me toe en ik streel zijn voorhoofd, zijn wangen en een bijzonder gevoel maakt zich van mij meester. Een gevoel van verbondenheid, van bewondering en respect. Een oergevoel. En dan gaat ie met zijn slurf het hok van zijn buurman in en pikt zijn verse takken. Slim is ie ook nog. Hij bewaart de zijne voor later en eet de lekkere verse bladeren van zijn buurman op. Als ik hem roep komt ie naar me toe en ik streel zachtjes zijn oren en mijn handen zijn ondertussen helemaal rood van de aarde waarmee is zich bedekt heeft tijdens een modderbad eerder op de dag.
En dan loop ik naar Suswa. Ik raak even haar slurf aan die ze buiten haar nachtverblijf heeft gestoken en waarmee ze water drinkt uit de bak voor haar nachtverblijf. Ik observeer haar een tijdje, maar kan niet aan haar komen. En dus ga ik weer terug naar Barsilinga. En ik kan er geen genoeg van krijgen om hem aan te raken. Ondertussen maakt een van de verzorgers foto’s zo goed en kwaad als het gaat met het tegenlicht. Het bulletje dat naast Barsilinga in zijn nachtverblijf staat heeft zijn slurf buiten en ik loop naar hem toe. Hij betast mij met zijn slurf en ik pak zijn slurf vast. Ook een hele aparte gewaardwording. En dan opeens beukt die kleine eens flink tegen de deur van zijn hok aan en mijn arm zat er voor de helft tussen. Wat een power zeg, ongelofelijk. Ik vraag aan zijn verzorger of is nu boos is, maar die zegt dat ie gewoon wat ondeugend is en dat ie dat wel vaker is. En zo hebben ook zij, net als wij, allemaal hun eigen karakter. En voor een laatste keer ga ik terug naar Barsilinga, de sociale. Nog even contact met hem maken, hem nog even aanraken en hem over zijn prachtige imposante kop aaien. En dan is het tijd om te gaan. Maar ik weet, er komt een dag dat we elkaar weer zullen zien. En dan zal het in de opvang in Tsavo of Ithumba zijn, maar die dag komt er. Bij de uitgang komt huis-wrattenzwijn Pumba me tegemoet gelopen en dan is het tijd om terug naar huis te gaan. Ik stap bij David in de auto, op weg naar huis. Na een prachtige en bijzondere dag met bijzondere ontmoetingen.

Rond 19.00u kom ik thuis aan en ik bedank David voor de geweldige dag. Thuis tref ik Mary aan en praat haar kort bij over mijn belevenissen. Salim had gebeld i.v.m. de planning van morgen. En ik bel hem terug om concrete afspraken te maken. Hij zal mij morgenochtend om 06.30u oppikken samen met zijn vriend Deepak. Dan rijden we naar de supermarkt om inkopen te doen voor de 4 dagen safari in Tsavo East en dan kunnen we vanuit Nairobi vertrekken voor de rit van 350km. Dan ga ik naar mijn kamer om mijn spullen voor de komende 4 dagen te pakkenm, laad mijn batterijen voor mijn camera op, eet een boterhammaaltijd en stap onder een lekkere douche. En dan is het tijd om afscheid te nemen van Mary, want zij vertrekt as. woensdag naar Mombassa om daar van een paar dagen vakantie met vrienden te genieten. En zij komt pas terug als ik alweer in Nederland ben. Ik bedank haar voor de fantastische 2 weken die ik bij haar als vrijwilliger heb doorgebracht. Het was een soort van meeloopstage en heb alle facetten van haar werk als directeur van ACK mogen zien, beleven en ervaren. En ik heb er ontzettend veel van geleerd en ben er dankbaar voor dat ik Kenya heb mogen ervaren op een manier die ik als toerist nooit op die manier zou hebben ervaren. Ik ben op plaatsen geweest, heb mensen ontmoet en daardoor ervaringen opgedaan die ik als zeer bijzonder beschouw en die van mij een rijker mens hebben gemaakt , mij hebben geholpen om een nog betere versie van mijzelf te worden. Als afsluiting overhandigt zij mij nog een officieel vrijwiliigerscertificaat. En dan is het echt de hoogste tijd om naar bed te gaan, want morgenvroeg gaat de wekker alweer om 05.30u. Ik zeg Mary en Peter welterusten. Zij spelen nog een potje kaart en ik ga in bed nagenieten van de safari en de bijzondere ontmoetingen met Suswa, maar vooral Barsilinga. En val uitgeput, maar voldaan met een tevreden glimlach om mijn mond in slaap.

Kwaheri,
Suus