Dag 1-2

Jambo,

Na een redelijk aangename vlucht, behoudens de turbulentie boven de Sahara, om 05.45u gekland op Kenyetta Airport Nairobi. De zon is net op aan het komen en de hemel begint oranje te kleuren, een prachtig gezicht. En ondanks dat ik hier pas een keer eerder ben geland, voelt het vertrouwd. Binnen in het luchthavengebouw de 2 formulieren invullen om het land binnen te komen: en standaardformulier en een voor het visum. Eenmaal bij de migratiedienst aangekomen, verdwijnen beide formulieren nagenoeg ongezien in een kartonnen doos en heb ik met het betalen van $50,00 het visum en de stempel in mijn paspoort. Bagage ligt ook al klaar op de band en om iets kwart voor 7, lokale tijd, sta ik buiten en zie ik een Keniaan met een bordje in zijn hand met mijn naam erop staan: David, de chauffeur die voor ACK werkt. Aangezien het zondagmorgen is, is het gelukkig ontzettend rustig op de weg en rond half 8 bij mijn standplaats in Nairobi.

Een mooi huis gelegen in een beveiligd gebied. Twee controleposten gepasseerd om bij het huis te komen en dat heeft vervolgens nog een grote dichte ijzeren poort. En dan maak ik voor het eerst in levende lijve kennis met Mary, een hartelijke Amerikaanse uit Michigan - VS, die inmiddels al ruim 10 jaar in Kenya woont en directeur van ACK is. En daarna word ik enthousiast begroet door de hond van Mary, Ginger. Wat een leuk en blij beest. Heerlijk om de komende tijd weer een hond om mee heen te hebben. En even later komt Mama me ook nog begroeten, een mini klein rood poesje. Mary laat me het huis zien en even later komt Peter zich voorstellen. Hij werkt al diverse jaren bij Mary als vrijwilliger, gepensioneerde Canadees, gescheiden, woont ook in het huis en gaat binnenkort trouwen met een Keniaanse van 37 en vestigt zich dan permanent in Kenya. Tja, het kan verkeren. En morgen komen nog twee andere bewoners terug. Elena, een Russische, Cheetah deskundige, wetenschapper en onderzoeker en Susan, een Amerikaanse die werkzaam is voor een kinderproject gevestigd ergens 2 uur rijden hier vandaan. En komende week komt ook nog Sarah de nieuwe assistent-onderzoeker, een Keniaanse. Ik verkeer komende week dus in internationaal gezelschap. En dan is er nog Smashed, de dochter van poes Mama en daarmee is de bende compleet. Deze week zal ik ook nog Susan ontmoeten, de pas afgestudeerde dierenarts, die de speurhond voor ACK zal gaan trainen.

Nairobi is de uitvalbasis en dat is een huis met een grote tuin, ruime woonkamer en 4 slaapkamers. Na mijn spullen uitgepakt te hebben, mijn bed opgemaakt - ja, ja het is vrijwilligerswerk - en gedoucht, vertrek ik met Mary in de terreinwagen/pick-up naar het winkelcentrum om de boodschappen voor de komende dagen te doen.
Dit winkelcentrum ligt niet ver van Westgate, waar vorig jaar september de aanslag is geweest en dat pas dit jaar december weer opengaat. Bij dit winkelcentrum, waar het nu door het gesloten Westgate verel drukker is, was een paar dagen geleden nog een schietpartij, waarbij een bewaker is doodgeschoten en een gewond. Voor wildlife-experience hoef je hier dus niet de bush in te gaan. Geeft toch wel een andere dimensie aan boodschappen doen. Maar goed, na securitycheck (ja, om een winkelcentrum in te gaan) eerst naar een coffeeshop om daar te brunchen. Heerlijke cappuccino met een mexicaanse wrap en gebakken aardappelen....lekker, lekker! Mary is een waterval aan woorden. Ik kan er ook wat van, maar in haar moet ik toch mijn meerdere erkennen. Ik merk dat ik het soms toch wel lastig vind om goed te verwoorden wat ik bedoel. Maar dat is nu eenmaal zo als je niet in je eigen moedertaal kunt praten. En zeker uitgebreide gesprekken die gaan over visie op bepaalde zaken, waarden en normen, emoties, conflicten, achtergronden, opvoeding, natuurbeheer en wildlifeconservation En de bekende dooddoener dat Amerikanen oppervlakkig zijn, kan ik toch echt niet overschrijven. Soms had ik zelfs iets van 'this is too much information'. Maar goed, blijkbaar voelt ze zich bij mij genoeg op haar gemak om persoonlijke en zakelijke details te delen.

Toen zij begon over de werkzaamheden die zij mij graag zou willen laten doen voor de website, was dat gelijk een mooie aanleiding om haar het aanbod voor de nieuwe website te doen en ze was er zichtbaar geroerd door en ontzettend blij met dat aanbod. Deze of volgende week maar eens een avond ervoor gaan zitten om te bespreken hoe die nieuwe website eruit moet komen te zien.

Na de brunch een Keniaans telefoonnummer gekocht voor €1,00 en airtime om te kunnen internetten en de boodschappen gehaald. Op weg naar huis kwamen we langs Westgate en de kogelgaten waren nog in verschillende ramen te zien. Raar gevoel om hier nu te zijn waar zoveel onschuldige mensen de dood zijn ingejaagd.

Eenmaal thuis is het boodschappen inruimen, spullen pakken en vertrekken naar Salama om daar een nacht te slapen in het tentenkamp van ACK, om morgrn bij een shamba (veld met gewassen) 6 camera's met bewegingssensoren en infraroodlicht voor de nachtopname's te installeren. Ginger gaat ook mee op pad. De rit erheen duurt lang. Er was ontzettend veel vrachtverkeer, over de Keniaanse rijstijl zullen we het maar helemaal niet hebben en diverse politiecontroles. De afstand is89km en we doen erin het totaal ongeveer 3 uur over. Wel werd het uitzicht gaandeweg steeds mooier. Links en rechts werd de bebouwing schaarser en kwamen de open gele vlaktes met de accia-bomen ervoor in de plaats en liepen een aantal giraffes voorbij. Ik kijk om me heen en geniet van wat ik zie.

En dan zijn we in het tentenkamp van ACK in Salama. Het kamp bestaat uit 1 klein stenen huisje, met keuken (let wel zonder stromend water), 2 pits gasfornuis, tafel stoelen, bureau, Keniaanse stijl (dus ook veel zooi), grote watertank buiten, 3 permanente tenten, 2 lemen huisjes die door moeten gaan voor wc en douche en een boomhut. Na het aanschouwen van de wc en douche is duidelijk dat ik gebruik zal maken van de omringende natuur als toilet en dichten kan morgenavond als ik weer terug ben in Nairobi. Lang leve de vochtige doekjes. De tent daarentegen is ongekende luxe. Er staat een bed in met heerlijk matras. Wauw, dat is luxe slapen in de bush.

Na eerst mijn bed te hebben opgemaakt, binnen de keuken met Mary wat te hebben opgeruimd, geprobeerd om een nieuwe slang aan te sluiten op de gasfles, wat niet lukte omdat de slang te smal was en de koelbox gelegd te hebben in de ijskast, een koud Tuskerbier te hebben open gemaakt, aan de voorbereidingen voor het eten begonnen. Zelfgemaakte chiapatta's met Fatija (soort van mexicaanse kip met knoflook, paprika en ui), bonen en tomaten/ui,groene peper salade). Om half 9 gingen e aan tafel en het was een voortreffelijk maal. Mary heeft tijdens het eten honderduit verteld over de Stichting, de verschillende projecten die ze draait, de medewerkers, de onderzoeken, de problemen, de Keniaanse manier van werken, mentaliteit, etc. Na het eten ruimen we op en laat ik weten dat ik naar bed ga. Ik ben kapot na nacht vliegen, weinig slap, een intensive dag met een enorm veel indrukken en mijn hoofd zit vol van alle input die ik heb gekregen.

Ik word 's ochtends na heerlijk te hebben geslapen wakker van het roepen van een hyena en het prachtig gezang van verschillende vogels. Een nieuwe dag in Kenya die door de dierenwereld wordt aangekondigd en die mij als mens uitnodigt om met veel energie de dag in te stappen.
Mary begint buiten met de afwas, terwijl ik het ontbijt klaarbmaak en de tafel dek. Tijdens het ontbijt vertelt Mary dat er gisteren een aanslag in Nairobi op Thika road (de weg richting Meru en Samburu) is geweest. Al Qaida heeft een bus en een Matatu (klein busje) opgeblazen. Een derde bomexplosie heeft de politie kunnen voorkomen. De dag ervoor, zondag, is er een bomaanslag in Mombassa geweest. Al Qaida het aangegeven voor de komende 40 dagen elke dag in Kenia een bomaanslag te plegen. Dit als vergelding voor het Keniaanse leger dat in Somalië zit. Somalië, waar Al Qaida zeer actief is, wil dat het Keniaanse leger zich terug trekt, maar de Keniaanse president verklaarde vandaag dat daar geen enkele sprake van zal zijn. Somalië wil Mombassa innemen, of op zijn minst dat het zich afsplitst van Kenia. Ook heel begrijpelijk, want Mombassa is een van de grootste havens van Afrika en daarmee de belangrijkste plaats om met name ivoor het land uit te smokkelen. En terroristische organisaties als Al Qaida en Al Shabaab worden voor een deel gefinancierd vanuit de ivoorhandel. De handel in ivoor kost dus niet alleen ontzettend veel olifanten en neushoorns het leven, maar indirect dus ook onschuldige mensen.

Na het ontbijt komen twee medewerkers van Mary op de brommer aan: Jimmy en Pius. Zij komen helpen met de voorbereidingen voor de camera's die er van plaatsen en ik meet de batterijen door. Als de camera's klaar zijn, is het tijd om te gaan. Jimmy, 62 jaar en een vriendelijke en lieve zachtaardige man, gaat met ons mee. Hij rijdt ons voor met zijn brommer naar de manyatta (boerderijtje met veld met verschillende gewassen) waar de camera's geplaatst gaan worden. Onderweg zien we wildebeasts en hartebeasts. Bij de manyatta aangekomen is het duidelijk te zien dat de gewassen die vooraan de omheining staan door beesten aangevreten zijn en de gewassen achterdoor niet. De omheining van prikkeldraad en doornentakken zijn niet genoeg om het wild buiten te houden. Daar aangekomen maken we kennis met de boer en zijn vrouw en even later voegt de hoofdbeheerder van het gebied zich bij ons en nog een andere boer. Ik help Jimmy nog even met het gras maaien met een kapmes. Het gras moet weggemaaid zijn voor de camer's, omdat je anders erg veel foto's van bewegend gras krijgt. De camera maakt foto's bij beweging in z'n gezichtsveld. De beheerder van het gebied en ook de boer is erg geïnteresseerd in het onderzoek. Volgende week worden de nachtlampen die om de paar seconden een lichtsignaal afgeven, geplaatst en kan het effect daarvan worden gemeten met behulp van de foto's. Na gedane arbeid drinken we buiten bij de boer lekkere chai thee. Voordat wecdecthee drinken wordt er eerst een dankgebed gezegd. Dan Mary de boer en zijn vrouw nog foto's op de laptop zien van eerdere onderzoeken met camera's. En dan is het rond kwart voor 1 tijd weer richting Nairobi te vertrekken.

Mary wil gezien de omstandigheden zoveel mogelijk de autoweg richting Nairobi vermijden en dus rijden we zoveel mogelijk door de bush. Dit is voor mij, los van de omstandigheden, sowieso de route die mijn voorkeur heeft. We rijden en hobbelen over verharde zandweg, door groen/gele uitgestrekte vlakten met in de verte kleine en grote heuvels. Onderweg stoppen we even en gaan de auto uit om Ginger te laten plassen. Dat is het voordeel als je niet in een Nationaal Park bent, want daar mag je de auto absoluut niet uit. Ginger leeft zich even uit en ik loop wat rond en zie in de verte een groep zebra's. Op de grond zie ik een een groot bot liggen. We rijden verder en zien in de verte nog meer zebra's, Thomsongazelles, Grantgazelles, wildebeasts, hartebeasts en Mary vertelt me uitgebreid over dit gebied, de landerijen, en de boeren. Alle land dat je hier ziet is in eigendom. En aangezien we dus over iemands land rijden, vindt Mary het wel zo netjes om even langs te gaan bij de landeigenaar en goededag te zeggen. De ijzeren poort wordt geopend en we rijden een oprijlaan op naar een mooi Keniaans landhuis. Ginger moet in eecauto blijven, want deze landeigenaar heft 7 waakhonden die niet vriendelijk naar andere honden zijn. Een dienstmeisje maakt de deur voor ons open, we doen onze schoenen uit en gaan naar binnen. Zij gaat de professor zeggen dat er bezoek is. De professor, werkzaam geweest bij de universiteit van Nairobi en bij het Ministerie van Economisch-Sociale zaken en inmiddels al 18jaar gepensioneerd en nu grootgrondbezitter (ruim 2000 hectare), houder van melkkoeien, runderen en geiten en zet zich actief in voor wildlifeconservation is een grote, vriendelijk ogende man. Tevens een interessante man. Mary werkt zo nu en dan wel met hem samen door onderzoek op zijn land uit te voeren en ze delen informatie. Na even op zijn kantoor te hebben zitten praten, werden we uitgenodigd voor de lunch. De tafel was gedekt en het eten werd geserveerd. Alvorens we gingen eten werd er eerst gebeden, waarbij de professor ons voor ging in gebed. Vanaf dat ik daar binnen kwam had ik het gevoel mee te spelen in een film over de koloniaanse tijd in Kenya. Ik vind het geweldig en een voorrecht om een kijkje te mogen nemen in de levens van zowel de rijke als ook de arme boeren. En om 15.00u was het weer tijd om verder te gaan. Arme Ginger al die tijd in de auto gezeten, dus die moest eerst uitgebreid drinken.

Na 20 minuten rijden stoppen we weer even om Ginger te laten rennen en plassen. We bevinden ons nog steeds op het landgoed van de professor. Een stuk verderop is de grens van zijn landgoed, maar de afscheiding is in overleg met de aangrenzende landeigenaar weggehaald, zodat het wild vrij kan ronddwalen. Zij willen dit gebied binnenkort dan ook officieel tot natuurbeheergebied laten verklaren. Onderweg komen we een stuk of 7 giraffes tegen, vrij dichtbij de weg waar we rijden. we hebben even stilgestaan om naar ze te kijken en wat mooie foto's te maken. Ook bij het volgende landgoed, Kapiti, stoppen we even en wordt er relevante informatie over en weer uitgewisseld.

Als we verder rijden zien we een paar impala's en eentje ligt op de weg. Ik dacht dat ze dood was, maar ze stond op en zakte meteen weer door de voorpoten. En weer probeerde ze op te staan en weer viel ze naar voren. Er waren verder geen wonden te zien. Toen stond ze weer op en wankelde weg alsof ze dronken was en viel weer neer in het gras langs de weg. Mary draaide meteen om om de landeigenaar te informeren. Het zou kunnen dat deze impala rabiës heeft of gekke koeienziekte. Dit laatste wordt overgebracht door de wildebeasts. Het schijnt dat dit virus in de moederkoek van hun kalfjes zit en deze moederkoek blijft na de geboorte achter op het land en en grazers krijgen dit virus via het gras binnen. De professor heeft vorig jaar op die manier 300 koeien verloren. De landeigenaar gaat met ons mee en de impala ligt nog op dezelfde plaats. als wij de auto uitkomen, dan staat ze op en wankelt weg alsof ze dronken is en ze verdwijnt tussen de struiken. De landeigenaar zal straks een medewerker op pad sturen. Als het dier ziek is, moet het zo snel mogelijk worden afgemaakt om verspreiding te voorkomen. Wij vervolgen onze weg en verlaten niet veel later, de onverharde weg om via de geasfalteerde weg naar huis te gaan. We hebben nog dik 40 km te gaan en we doen daar in de spits dik 2 uur over.

Ben helemaal kapot als we rond kwart voor 7 thuis aankomen. Ik maak kennis met Elena en Susan en we eten pocorn en kaas, onder genot van een alcoholische versnapering. Borreluurtje. De dames praten elkaar uitgebreid bij over hun werkzaamheden en na een uurtje ga ik even naar mijn kamer om te bloggen. Daarna lekker eten, een potje gekaart met Mary en Peter en dan is het tjjd voor de douche en om naar dromenland te gaan.

Vanochtend werd werd ik rond d 07.45u wakker en het is nog compleet stil in huis, dus kan ik lekker verder gaan met bloggen. Buiten begint het te regenen en dus blijf ik lekker in mijn bed. Vandaag zal een dag van administratie zijn, data-invoer van uitgevoerd onderzoek en uitzoeken van foto's die gemaakt zijn met de camera's bij shamba's. En nu ga ik een lekker ontbijtje maken. En me nuttig maken.

Kwaheri,
Suus