Dag 20 - 21

Jambo,

Vanochtend is dan daar de dag van lekker uitslapen. Mashiriki ligt lekker opgekruld naast me en poes ‘Mama’, de moeder van Mashiriki, kruipt er ook lekker bij. Ik blijf lekker liggen doezelen en geniet na en zie alle dieren die ik in de afgelopen dagen heb mogen zien aan mijn oog voorbij trekken.

Als ik dan eindelijk opsta, komt Ginger me vrolijk begroeten. Peter is inmiddels al weer op pad en dus heb ik het huis voor mij alleen. Wel is Kenn aanwezig, de tuinman en hulp in de huishouding. Hij is buiten bezig met de heg te snoeien. Ik maak een lekker ontbijt van roerei, met ui en tomaat, toast, thee en vruchtensap en ga lekker buiten zitten op de veranda om het op te eten. Ginger krijgt ook lekker wat te smikkelen.

De zon schijnt en vandaag is een dag van alleen maar luieren. Ik ga met mijn tablet in de zon zitten, Mashiriki op schoot, Ginger aan mijn voeten en ik werk mijn blog bij. Rond het middaguur ga ik eens lekker uitgebreid douchen en verder doe ik niks anders dan relaxen. Mary was vergeten om het geld voor mijn taxi naar de luchthaven klaar te leggen, dus Peter zal mij dat vanavond geven. De vaste taxicahuffeur David werkt niet op zaterdag. Dat is de dag dat hij naar de kerk gaat en zijn vaste rustdag. En hij houd zich daar strikt aan. De mensen zijn hier nog zeer gelovig en op de traditionele wijze. Ik weet niet precies welk geloof David aanhangt, maar het is een stroming die is gebaseerd op het Katholieke geloof. Rogers, een goede vriend van David, neemt zijn ritten voor de zaterdag waar. Ik stuur David voor de zekerheid nog een facebookbericht en vraag hem naar het telefoonnummer van Rogers en dat de garantie dat ik erop kan vertrouwen dat Rogers mij morgenochtend om 05.30u komt ophalen. Mijn vliegtuig vertrekt om 08.15u en ondanks dat ik het geen straf zou vinden om hier nog langer te moeten blijven, is het wel een gedoe en geregel, nog maar niet te spreken van het geld, dat het boeken van een nieuwe vlucht zou betekenen.

Als ik de lunch maak klets ik een tijdje met Kenn. Het is een aardige integere man. Ik leg de ingrediënten voor het de vegetarische pasta die ik vanavond ga maken klaar en ik besluit om het nog nieuwe pak vruchtensap, de limoenen, tomaten en groene pepers die dan nog over heb aan Kenn te geven. Voor hij rond 16.00u vertrekt, neemt hij nog balderen van de pompoenplant mee om thuis als groente te koken. Ik geef hem de zak met levensmiddelen waar hij oprecht blij mee is en ik neem afscheid van hem. Dan loop ik zelf ook maar eens naar de groentetuin en pluk de bladeren van wat het lijkt een koolplant. Dan is het tijd om mijn bagage in te gaan pakken en na het betere duw- en propwerk zit alles erin.

Zodra het begint te schemeren sluit ik het ijzeren hekwerk aan de binnenkant en doe het licht op de veranda aan. En is het tijd om het avondeten te gaan bereiden en op te eten. Ik bak de bladeren van de koolplant in kleine reepjes gesneden samen met ui, tomaat en de groene peper, voeg de tomatenpuree toe en nog wat kruiden, peper en zout. En heb een heerlijke vegetarische maaltijd bij elkaar getoverd. Als finishing touch nog wat kaas erover en ik geniet van een mijn toverkunsten onder het genot van een lekker glas rode wijn en kijk naar de film 'a Bronx tale' met Robert de Niro. Life is good. Het eten kan ook de goedkeuring wegdragen van zowel Ginger, Mashiriki en Mama. Iedereen blij.

Als de film is afgelopen, belt Rogers om te bevestigen dat hij mij morgenochtend om 05.30u oppikt om naar het vliegveld te brengen. Ik duik daarna nog even onder de douche en als ik mijn bed in wil duiken, komt Peter thuis. Ik klets nog even met hem bij en hij geeft mij het geld voor de taxi morgenochtend. Hij zegt dat ie morgenochtend ook om iets voor half 6 zal opstaan om mij uit te zwaaien en de poort en de deur en ijzerwerk van de veranda weer goed achter mij dicht en op slot te doen. En dan is het inmiddels 22.00u en de hoogste tijd om naar bed te gaan. Ginger besluit vannacht ook om mij, samen met Mashiriki, gezelschap te houden.

Om 04.30u sta ik op en kleed me aan. Ik breng mijn spullen al allemaal naar de kamer en zet ze voor de verandadeur. Ik zet thee en rooster twee boterhammen. Een lekker met kaas, tomaat en komkommer en de ander met pindakaas. Als ik het ontbijt op heb en alles heb opgeruimd, staat Peter op en samen brengen we mijn spullen naar de poort bij de inrit. Het is nog donker. En om precies 05.30u komt Rogers. Het is stil op straat, maar volgens Rogers ook een van de gevaarlijkste tijdstippen om te rijden, omdat de chauffeurs van de lorries nu vaak oververmoeid zijn en regelmatig achter het stuur in slaap vallen. We zien onderweg dan ook een omgevallen vrachtauto. Ook zijn er veel weggebruikers op dit tijdstip die met een stuk in hun kraag achter het stuur zitten. Maar goed, ik arriveer rond 06.00u bij de toegangsweg naar de luchthaven. Er zijn strenge controles. Om toegelaten te worden op de weg naar het luchthavengebouw volgen er eerst twee checkpoints. En onze auto wordt goed gecontroleerd en er wordt gekeken of er niet iemand op de achterbank ligt of achter de stoelen. Ergens wel geruststellend dat er zo goed gecontroleerd wordt.

Eenmaal aangekomen bij het luchthavengebouw helpt Rogers mij met mijn bagage op een trolly te zetten, ik betaal hem en neem afscheid. Ik sluit achteraan de rij aan die voor de ingang naar het luchthavengebouw staat om in te checken. Nog voordat je het gebouw in kunt, gaat alle bagage door een scanner. Terwijl ik daar sta te wachten, komt een jongere man aan en zet zijn koffer bij een pilaar neer en loopt weg. Dit bevalt me helemaal niet. Wie laat nu zijn koffer onbeheerd achter. Er gaat 1 minuut voorbij en nog een en nog een. En met alle terroristische dreiging hier in Kenya, geeft me dit een uiterst onaangenaam gevoel. Een stukje verderop staan een aantal beveiligingsmensen in burger. Althans ik denk dat ze van de beveiliging zijn. Ze hebben een pasje om hun nek hangen, walkietalkies in hun handen hebben en een lange regenjas aan . Vooral dat laatste maakt het verschil. Ik zoek oogcontact met een van die mannen en wenk hem te komen. Als hij naar mij toe komt, zeg ik hem dat daar een koffer al 5 minuten alleen staat en dat mij dat totaal niet bevalt. En nu ik hem dit heb gezegd, zie ik dat het hem ook niet bevalt. De mensen om mij heen beginnen ook wat ongerust om zich heen te kijken, want ze hoorden wat ik tegen de beveiligingsman zei. Hij wil naar mensen die achter mij staan lopen, maar ik zeg hem dat die koffer niet bij die mensen hoort. Dat ik weet bij wie ie wel hoort, maar deze man niet zie. En dan komt de jongeman die bij de koffer hoort aangelopen. En ik wijs hem de beveiligingsman aan. Deze loopt meteen op hem af en spreekt hem aan en vraagt naar zijn paspoort. En ik hoor hem tegen de jongeman zeggen dat ie gearresteerd kan worden voor het onbeheerd achter laten van een koffer. Goed zo. Ik weet niet of hij uiteindelijk is gearresteerd of dat ie een boete heeft gekregen, want het was voor mij inmiddels tijd om met mijn bagage door de securitycheck te gaan.

Na het inchecken, nog even mijn laatste Kenyaanse geld uitgegeven aan een paar flessen Amarula. En precies om 08.15u vertrekt de vogel de lucht in om mij weer naar huis te brengen. Het is een aangename vlucht en de stoel tussen mij en de man die twee stoelen verder zit, is leeg. Die man is direct na het opstijgen in een diepe slaap verzonken en ik nestel me lekker op twee stoelen en slaap goed tussen de maaltijden door. Rond 15.45u land ik op Schiphol en moet helemaal naar de andere kant van Schiphol lopen voor mijn vlucht naar Düsseldorf. Deze vlucht heeft wat vertraging, maar ik land precies op de afgesproken tijd in Düsseldorf. Wel is niet al mijn bagage op Düsseldorf geland. Mijn kleine tas met toiletspullen en schoenen is er niet en dus ga ik naar een kantoortje aangifte doen. Ik krijg een tegoedbond van € 25,00 en zal gebeld worden als mijn bagagestuk is gearriveerd. Hij is naar alle waarschijnlijkheid in Amsterdam achter gebleven en zal wellicht al met de avondvlucht meekomen. De bagage zal bij mij thuis worden afgeleverd, waarschijnlijk al morgenmiddag. Nou dat valt dan allemaal al weer mee.

En dan loop ik naar buiten en zie mijn lieve ouders aan komen lopen. Het is fijn om hen weer te zien en in de armen te sluiten. En dan gauw naar de auto en naar huis. Want ik verheug me ontzettend om mijn eigen wildlife weer te zien en te knuffelen. En moe maar voldaan rijd ik met mijn ouders terug naar huis. Een fantastische, indrukwekkende en fascinerende reis zit erop. Een reis waarvan ik de komende tijd nog volop na zal genieten. Een reis die me weer een stuk rijker heeft gemaakt, die me als mens heeft laten groeien en bloeien en die me herinneringen heeft gegeven waar ik een leven lang plezier aan zal beleven.
Kenya, Mary van ACK, haar medewerkers Jimmy, Pius, Lemumba en Lentaam, de huisdieren Ginger, Mashiriki en Mama, Kenn de tuinman, Steve de dierenarts en de 6 dierenartsen in opleiding bij KK Security, David de taxichauffeur, de Russische Elena van Mara Meru Cheetah Project , Susan van stichting Wana Duma Children’s Project, Sarah de onderzoeksassistente, de vrouwengroep, het Nairobi National Park, Tsavo East National Park, Salim en Deepak, Care for the Wild, Cherie van het Tsavo Cheetah Project, de medewerkers van de David Sheldrick Wildlife Trust, mijn adoptieolifantjes Barsilinga, Suswa en Tassia, en last but not least: alle prachtige wilde dieren die ik heb mogen zien in hun natuurlijke leefomgeving . Ik dank jullie allen uit het diepst van mijn hart, want jullie allen hebben van deze reis een onvergetelijke gemaakt. Dank, dank, dank met een diepe buiging.

Kwaheri,
Suus