Dag 14

Jambo,

Vannacht een aantal keer wakker geworden van een fluitende dikdik (een geluid dat ze maken als ze gestresst zijn) en een soort gegrom (misschien wel de luipaard die hier in de buurt verblijft), maar bovenal van het getrompetter en het diepe ‘rumbling’ van de olifanten. Dit is Afrika. Toen ik het getrompetter hoorde werd ik met een lach op mijn gezicht wakker. Het zal een uur of 3 zijn geweest. Met dit geluid zou ik iedere dag (en ook wel in de nacht) wakker willen worden. Wauw.

Om 05.00u sta ik op en ga mijn tanden poetsen, en was me zo goed en kwaad als het kan met behulp van vochtige doekjes en water. Ik zet thee water op en breek ondertussen mijn tent af. Dan komt Sammy om ons te helpen en ook Lentaam voegt zich bij ons. Sammy vouwt mijn tent op en dus kan ik ondertussen snel een paar boterhammen maken. Lentaam wast na het ontbijt de borden en het bestek af. En ik breng al mijn spullen naar de auto. De kisten met borden, potten, pannen , keukengerei, kruiden en dergelijke brengen we naar een bergruimte bij het kantoor van de manager van de rangers en Mary is bezig met alles in de laadbak van de auto te pakken en met kabels vast te maken. De achterbank moet vrij zijn, want we hebben op de terugreis een aantal passagiers: een ranger met zijn gehandicapte zoontje van een jaar of 5 die we vlakbij Nanyuki moeten afzetten, de accountant van de rangers die meerijdt tot Nairobi en Sammy die meerijdt tot aan de manyatta, ergens in de buurt van de ingang van het Samburu National Park, waar hij woont. Hij bezoekt vandaag een huwelijksceremonie.
Ik loop naar het einde van rots om nog een laatste blik te werpen op het prachtige uitzicht over de bush van Samburu, als ik niet al te ver weg een kudde olifanten zie met jongen. Ik loop terug naar de auto en informeer de rest. Mary is nog druk bezig met alles vast snoeren en zegt dat ze zo komt. Met Lentaam loop ik terug naar de rand van de heuvel top. We zien een paar meter lager, dan waar we gisterenavond gezeten hebben, olifantenpoep liggen. Dus de olifanten zijn heel dichtbij ons kamp geweest vannacht. Vandaar dus dat de dikdik ‘s vannacht wat nerveus waren. Je hoort de takken van de bomen knakken als de olifanten aan het eten zijn. Wauw, een mooi afscheidscadeautje van het indrukwekkende verblijf hier in Meibae, een conservation area in het magnifieke Samburu. Ik geniet van deze laatste blik, kijkend naar de etende en zich verplaatsende giganten.

Om 07.00u begeven we ons met z’n allen op weg. Onderweg zien we veel Samburu’s die onderweg zijn naar de wekelijkse markt. Bij een grote manyatta stoppen we en nemen een man een stuk mee in de richting van de wekelijkse markt. Na twee uur rijden komen we aan bij de manyatta van Sammy. Ik stap ook uit, neem een foto van hem en neem afscheid. Dan maken we nog een stop om twee rangers mee te nemen naar een verderop gelegen rangerkamp. Na nog een dik half uur rijden, gaan we het Samburu National Park in. Een gamedrive onderweg naar huis, nog een cadeautje. We stoppen even bij het huis van de parkwachter en Mary stapt uit om hem goede dag te zeggen. De ranger met zijn zoontje en de accountant stappen ook even uit om naar het toilet te gaan. Ik blijf in de auto, goed oplettend dat er niets wordt gepikt door de bavianen. We zien onderweg dikdik’s, zebra’s, impala’s, struisvogels, waterbucks, giraffen, wrattenzwijnen en gierparelhoenders. Een prachtige tocht. En dan na anderhalf uur verlaten we het park en draaien de highway op. Ook wel enigszins opgelucht dat het we het prachtige, maar toch ook wel gevaarlijke gebied weer veilig verlaten hebben.

Rond een uur of 2 bereiken we Nanyuki en ik trakteer Mary op een lunch bij Dorman’s. De accountant en de ranger met zijn zoon houden elders in het stadje hun luchbreak. Dan rijden we naar de automonteur en wordt een zekering in het dashboard vervangen en laat Mary de monteur nog even naar de auto kijken. Ondertussen komt de kleine man bij mij op schoot zitten. Ook stoppen we nog even gauw bij de supermarkt in Nanyuki, zodat ik wat inkopen kan doen voor de lunch tijdens de safari morgen naar het Nairobi National Park, waar ik met David, de taxichauffeur naar toe ga.
En dan is het weer tijd om verder te gaan, want we hebben nog een flink stuk te gaan. De kleine man blijft bij mij op schoot zitten en ik heb hem een lollie gekocht in de supermarkt, waar ik zicht- en hoorbaar van geniet. Na een half uur komen we bij het dorp waar de ranger met zijn zoontje eruit moet. Het jongetje gaat daar naar een soort rehabilitatiecentrum en verblijft daar 3 maanden. Hij krijgt daar therapie voor zijn benen, zodat ie beter leert lopen met zijn handicap. Dan gaat ie weer voor anderhalve maand naar huis, omdat men anders bang is dat de kinderen op deze hele jonge leeftijd hun ouders vergeten als ze ze zo’n tijd niet gezien hebben. Bij het afscheid geef ik hem nog een zak popcorn mee.

Ergens op een afslag van de highway, vlak voordat we Nairobi binnenrijden zetten we de accountant af, die daar opgepikt zal worden door een vriend voor een paar dagen plezier tijdens zijn verlof. Wat dat plezier inhoudt is Mary en mij niet helemaal duidelijk geworden. Daar bleef de accountant vaag over. In de wijk Westlands stoppen Mary en ik voor het kopen van een kipburger met friet om mee te nemen naar huis. Het is ondertussen 18.30u.
Tegen 19.00u zijn we dan uiteindelijk thuis na een reisdag van 12 uur. Ginger komt dolblij op ons afgerend en ik begroet haar uitbundig. Mary vraagt me om dat wat stiller te doen, omdat anders de mogelijkheid bestaat dat potentiële dieven horen hoe de hond heet en hoe ze begroet wordt en deze informatie kunnen gebruiken bij een inbraak. En dus begroet ik Ginger uitbundig op een fluistervolume. We laden de auto uit en ik pak mijn spullen uit. Dan eten we terwijl we een film kijken. Na afloop van de film ga ik de lunch voor morgen bereiden: sandwiches met kaas, tomaat en komkommer en sandwiches met pindakaas. Ik zet de pakjes met vruchtensap in de koelkast en plaats de koelelementen in de diepvries en maak de koelbox schoon. Dan spring ik onder de douche. Wat is dat genieten: een warme douche na vier dagen je niet fatsoenlijk te hebben kunnen wassen. Boh. Genot kan in zo’n simpele dingen zitten. Ik sms nog even met David om de afspraak dat ie mij morgenvroeg om 05.45u oppikt nog eens te bevestigen. En dan is het tijd om naar bed te gaan, want morgenvroeg gaat om 04.45u de wekker en begint mijn safari-week. Hard werken zo’n reis ;)

Kwaheri,
Suus