De voorbereidingen - let's get it started!

Jambo,

De voorbereidingen voor mijn werkvakantie naar Kenya zijn inmiddels in volle gang. En er komt toch wel het een en ander bij kijken om enerzijds vrijwilligerswerk te gaan doen in het buitenland en anderzijds om aansluitend aan die twee weken vrijwilligerswerk nog een week rond te willen reizen.
Als je een reis boekt bij een reisorganisatie dan wordt alles lekker voor je geregeld en hoef je je alleen maar geestelijk voor te bereiden en zorg te dragen voor de reisvaccinaties en je visum; 'get in and enjoy the ride' zeg maar.
Als je op eigen gelegenheid wilt gaan, dan komt er toch net iets meer bij kijken. Maar ik vind het toch ook wel weer heel erg leuk om dat wat ik wil doen, zien en ervaren helemaal op eigen kracht geregeld te krijgen. Want waar een wil is, is een weg denk ik dan maar. En hoe heerlijk is het om uiteindelijk te kunnen zeggen: 'I love it when a plan comes together'.

Om überhaupt vrijwilligerswerk te kunnen gaan doen was al 'a hell of a job'.
Goed, ik wist dat ik vrijwilligerswerk in Afrika - en dan bij voorkeur in Kenia - wilde gaan doen, maar dan komt de vraag wat voor vrijwilligerswerk. En dan ga je googlen, want er zijn zoveel verschillende projecten. Mijn voorkeur ging uit naar werken met dieren dan wel voor het behoud van dieren. En dan speelt ook nog eens geld een rol, want aan het doen van vrijwilligerswerk kan een stevig prijskaartje hangen en het moet wel leuk blijven. Via de site van CCF (Cheetah Conservation Fund) in Namibië kwam ik er achter dat in Kenya ook een organisatie voor het behoud van de cheetah zit, genaamd Action for Cheetahs Kenya (ACK). In eerste instantie was dit een dochteronderneming van de moederorganisatie CCF, maar is uiteindelijk verzelfstandigd. Omdat ACK als organisatie nog redelijk in de kinderschoenen staat zijn de kosten voor het doen van vrijwilligerswerk ook niet aan de hoge kant. De kosten die je betaalt zijn voor kost en inwoning en het vervoer gedurende de twee weken dat je vrijwilligerswerk doet. En voor het gebruik van het kampeermateriaal voor als je in de bush verblijft. En geld dat dan over mocht blijven vloeit terug in de stichting. En dat vind ik meer dan prima. En het doel waar ze voor staan en de missie die ze hebben onderschrijf ik volledig. Check hun site op www.actionforcheetahs.com.

En dus solliciteren. 3 A4-tjes invullen en mijn CV in het Engels vertalen. Op basis van mijn motivatie, competenties, liefde en passie voor dieren, reiservaring en reizen onder primitieve omstandigheden was er een match. Maar alvorens ze de procedure zouden vervolgen, moest ik eerst ook nog minimaal 3 referenties opgeven. Ik heb er 4 opgegeven: mijn tante, 2 vriendinnen en een collega. En alle 4 zijn ze aangeschreven. Nadat ze alle reacties hadden ontvangen, kwam dan eindelijk 2 maanden na het indienen van mijn sollicitatie het verlossende woord: ik mag onderdeel uitmaken van het team van ACK en 2 weken vrijwilligerswerk komen doen. Yes. Ik mag een bijdrage leveren aan wildlifeconservation, het behoud van de cheetah en alles wat daarmee samenhangt. Denk aan educatieprogramma's op scholen en voor de lokale bevolking, het zoeken naar oplossingen om mens en dier samen te laten leven, wetenschappelijk onderzoek naar het leef-, jaag- en eetgedrag van de chetaah en DNA-analyse op de uitwerpselen van de cheetahs. Ik ben in eerste instantie ingedeeld in het speurhondenprogramma om met een speurhond de bush in te gaan op zoek naar de uitwerpselen van cheetahs. Voor mij een perfect passende opdracht: werken met een hond in het veld. Mij op het lijf geschreven. De data die wordt verzameld uit de DNA-analyse op de uitwerpselen is van grote waarde voor wildlife beheerprogramma's. Op basis van die data kan men cheetahs individueel identificeren, kan men inzicht krijgen in het eetgedrag van een cheetah in bevolkt gebied versus in verlaten gebied, kan men cheetahs aan elkaar relateren, het leefgebied vaststellen etc. Het is alleen de vraag of de speurhond klaar is met zijn training tegen de tijd dat ik arriveer. Mocht dat niet zo zijn dan kan ik wellicht nog meehelpen met de training van de hond. Een paar zakjes met kauwstaven zijn al gekocht om mee te nemen, want dat is altijd een goede manier om vriendschap met een viervoeter te sluiten.

Dus na de definitieve bevestiging ook gelijk de vliegtickets geboekt en met een beetje zoeken retourtickets voor een goede prijs en met goede vluchttijden kunnen krijgen met vertrek vanaf Düsseldorf via Amsterdam naar Kenya.

Ook mag ik me buigen over een voorstel van iemand ergens op de wereld voor stagebegeleiding van studenten die regelmatig bij ACK stage lopen en onderzoeks- en afstudeeropdrachten uitvoeren. Het voorstel van deze stagebegeleider mag ik bestuderen en beoordelen en een contractvoorstel opstellen. Daarnaast zal ik met Mary, de directeur van ACK een bezoek brengen aan een lokaal schooltje waar ACK een water- en tuinproject heeft opgestart. Ook zal ik Mary waarschijnlijk in de eerst week mogen vergezellen bij een aantal afspraken die zij heeft bij de Kenya Wildlife Service (KWS). Dit is het overheidsorgaan dat belast is met het beheer van alle wildlifeparken in Kenya, o.a. verantwoordelijk is voor het opleiden en inzetten van rangers, het vaststellen en handhaven van anti-stroopbeleid en werkt nauw samen met diverse NGO's (non governmental organizations) die zich inzetten voor wildlifeconservation, waaronder ACK. En zij zal mij zoveel als mogelijk is meenemen de bush in o.a. voor onderzoek waaronder het project met night lite guards. Dit zijn lampjes die om de paar seconden een lichtsignaal afgeven en bevestigd worden aan bomen op ooghoogte van de roofdieren (leeuwen en cheetahs) rondom een boma (omheind stukje grond waar het vee van boeren op stal wordt gezet voor de nacht), dan wel om aanvallers van velden met gewassen weg te jagen. 's Nachts vindt ten behoeve van dit project observatie plaats om te kijken in hoeverre dit effect heeft op het wegjagen van (roof)dieren.
Het zullen kortom interessante, enerverende en inspirerende weken worden. Leven en werken in een wereld die in elk opzicht zo anders dan de onze is.

Aangezien we ook naar een lokale school gaan en ACK projecten uitvoert bij en met scholen, heb ik een oproep op mijn Facebook pagina geplaatst voor kinderkleetjes, schoentjes en knuffels. Ik mag 2 x 23 kg bagage meenemen dus ruimte genoeg om deze spullen een meer dan goede bestemming te geven. Ook zal ik nog wat zaadjes meenemen t.b.v. het tuin- en waterproject.

Als het vrijwilligerswerk erop zit, heb ik nog een week om rond te reizen. Hiervoor heb ik een bucketlist opgesteld:
- 1 dag op safari in Nairobi National Park;
- Bezoek aan mijn adoptieolifantjes Barsilinga en Suswa bij het David Sheldrick Wildlife Trust (DSWT) in Nairobi en dit combineren met een bezoek aan het ernaast gelegen Giraffe Centre;
- 4 dagen op safari in Tsavo East National Park, 400 km ten oosten van Nairobi om daar mijn adoptieolifant Tassia te bezoeken.

Deze lijst heb ik opgestuurd aan Mary en zij heeft mij voor de 4 dagen safari in Tsavo in contact gebracht met een vriend van haar, Salim. Hij heeft een safaritour-organisatie en hij heeft mij een mooi aanbod gedaan. Want om daar te komen heb ik een safari jeep nodig, begeleiding, kampeerspullen etc. Het is een faire prijs die hij heeft gemaakt voor de jeep en de kampeerspullen en voor de begeleiding hoef ik niets te betalen, aangezien ik de entree van het park voor hem betaal en de kosten draag van de inkopen van eten en drinken en hij de begeleiding ziet als een dankjewel voor mijn betrokkenheid bij hun wildlife. Nou, hoe mooi is dat!

Ik heb via de Stichting ''Vrienden van de Olifant' een toestemmingsbrief aangevraagd om in Voi (in Tsavo East) de weesolifantenopvang van DSWT te mogen bezoeken, aangezien daar mijn weesolifantje Tassia zit, en ook die toestemmingsbrief heb ik inmiddels binnen. Ik kan met deze toestemmingsbrief Tassia op 20 mei om 05.00pm bij de nachtverblijven bezoeken. De hele jonge olifantjes tot een leeftijd van ongeveer 1,5 á 2 jaar verblijven in de opvang in Nairobi. Daarna gaan ze op transport naar Voi, Ithumba of Kibwezi Forrest. Kibwezi Forrest is een beschermd gebied en is speciaal aangekocht door DSWT, om daar een wat kleinere derde opvang voor de weesjes te realiseren. In dit gebied zullen de fysiek zwakkere olifantjes, die niet mee kunnen komen met de groepen in Ithumba en Voi, samen een groep gaan vormen. Deze plek is voor hen het beste, omdat zij nooit in het droge seizoen de lange afstanden zouden kunnen lopen zoals in Tsavo (Voi en Ithumba). Vanuit Voi, Ithumba en Kibwezi Forrest gaan de olifantjes de uiteindelijke transitie maken naar een bestaan in het wild. Zij zullen zich aansluiten bij een groep wilde olifanten en in het begin eens een dag met de wilde groep doorbrengen en weer terug komen (of liever gezegd teruggebracht worden door de groep wilde olifanten) naar de opvang. En dan zullen ze een tijdje later eens een dag en een nacht doorbrengen met hun wilde soortgenoten. En zo wordt dat in de loop der jaren opgebouwd van enkele dagen, naar enkele weken, maanden tot het moment dat ze de definitieve transitie naar een leven in het wild zullen maken. Maar ze zullen altijd terug blijven komen naar de opvang. Ook al zal er soms een jaar tussen het ene en het andere bezoek zitten. Ook zijn al diverse ex-wezen hun in het wild geboren nakomelingen komen voorstellen aan de verzorgers in de opvang.

Een van de meeste bijzondere wetenswaardigheden over de olifanten vind ik hun manier van communiceren en hun telepathische vermogen. Op het moment dat er vanuit Nairobi een transport van een of meerdere wezen naar Voi of Ithumba plaatsvindt, dan zijn de verzorgers in Voi of Ithumba vaak niet op de hoogte van dit feit. Simpelweg omdat communicatieverbindingen vaak slecht zijn in de bush waar de opvangcentra in Voi en Ithumba gevestigd zijn en contact zoeken niet altijd mogelijk is. En toch weten de verzorgers in Voi of Ithumba dat er een transport onderweg is. Zij weten dit omdat in de loop van de ochtend de ex-wezen en senioren een bezoek komen brengen aan de opvang. En elke keer als dit gebeurde, kwam er een transport vanuit Nairobi aan. Omdat dit nu al zo vaak is gebeurd kan dit geen toeval meer zijn. De olifanten waarschuwen elkaar door hun infrasound communicatie en er komt ook telepathie bij, want ze zijn altijd al ruim voor de aankomst van de kleintjes aanwezig om deze bij de opvang te kunnen verwelkomen.

Het bezoek aan het Nairobi NP, de olifantenopvang DSWT in Nairobi en het Giraffe Centre zal ik doen met de chauffeur van de stichting. Voor het bezoek aan het Nairobi NP heb ik Pete, de kok tijdens de reis vorig jaar naar Kenya en Tanzania, uitgenodigd om mij te vergezellen. Lijkt me leuk om hem weer te zien.

Op 28 april as. heb ik nog een afspraak bij Mediamens in Sittard, bedrijf dat o.a. websites en webbased applicaties ontwikkelt voor o.a. Zuyd Hogeschool (www.mediamens.nl) om te praten over het ontwikkelen van een nieuwe, professionelere website voor ACK. Kijken wat de mogelijkheden zijn v.w.b. de financiering en mogelijk dat Mediamens een deel van de kosten voor haar rekening wil nemen in het kader van sponsoring van een goed doel. En ik wil ook wel een deel van de kosten dragen en dan is het resterende deel voor ACK. Zou mooi zijn als ik Mary van ACK een mooi voorstel kan doen. Voor het werven van fondsen is een goede website onontbeerlijk en aangezien de Stichting van ACK volledig afhankelijk is van sponsoring en donaties is een goede website in de huidige tijd een must. Ik wil haar tevens voorstellen om het beheer van de website voor mijn rekening te nemen in samenwerking met Mary zelf uiteraard.

Op 1 mei as. nog de laatste herhaal inenting halen voor Rabiës, de malariatabletten zijn al in huis. En nog pasfoto's laten maken voor het visum dat ik op de luchthaven in Kenya zal kopen en dan is alles geregeld wat er te regelen valt. En ben ik helemaal klaar om aan mijn volgende avontuur te gaan beginnen. Ik kijk er reikhalzend naar uit. Nog effe.....counting down the days!

Kwaheri,
Suze